W życie wchodzą zmienione przepisy określające obowiązkowe wyposażenie dostawców na skuterach i motocyklach

Zmieniono ustawę o prawie jazdy, aby uregulować prawo do prowadzenia pojazdów w sieci drogowej przez posiadaczy szkolnego prawa jazdy i określić jako obowiązkowe stosowanie wyposażenia ochronnego przez motorowerzystów i motocyklistów wykorzystujących pojazdy do użytku zawodowego.

Nowa ustawa przyznaje się swobodę kierowcom motocykli, którzy zajmują się dostawą produktów, w tym gotowej żywności, napojów i innych produktów, przesyłek kurierskich i usług pocztowych, wywiązania się z dwóch z trzech przewidzianych obowiązków w odniesieniu do całego wyposażenia ochronnego.

Będą zobowiązani do noszenia kasku i ubioru składającego się z co najmniej z kurtki lub kamizelki z fluorescencyjnymi paskami na zewnętrznej stronie ubrania, powyżej pasa, długich spodni, butów i rękawiczek, a także poduszki powietrznej specjalnie zaprojektowanej do użytku w pojazdach kategorii AM, A1, A2 i A.

Wprowadzono także przepis, zgodnie z którym przepisy dotyczące nakładania kar na posiadaczy szkoleniowych praw jazdy zatrudnionych przy dostawie produktów zostanie wdrożone od 1 stycznia 2026 roku.

Zgodnie z projektem ustawy złożonym przez poprzedni rząd zabrania się zatrudniania lub zawierania umowy o pracę lub świadczenia jakiejkolwiek usługi przez jakąkolwiek osobę w celu prowadzenia pojazdu mechanicznego bez posiadania prawa jazdy tej kategorii pojazdu oraz nakłada obowiązek stosowania specjalnego sprzętu ochronnego na osobę pracującą w zakresie dostarczania produktów, w tym żywności gotowej do spożycia, napojów i innych produktów, usług kurierskich i pocztowych.

Sprzęt będzie zapewniany przez pracodawcę w regularnych odstępach czasu i w terminach określonych przez Ministra Transportu.

Okres ważności uczącego się prawa jazdy zostaje przedłużony z roku do dwóch lat.

Mandaty będą także wystawiane za jazdę motocyklem przez zawodowych kierowców i praktykantów bez odpowiedniej odzieży i sprzętu ochronnego, wprowadzając jednocześnie przepis przejściowy, na mocy którego projektowana ustawa wchodzi w życie w terminie określonym przez Radę Ministrów.