Flaga Cypru jest białym prostokątem, w którego centrum umieszczone są: figura przypominająca kształtem wyspę Cypr oraz dwie zielone gałązki oliwne. Aktualna flaga Cypru została zatwierdzona 20 sierpnia 2006 roku.

Kolor biały i zielone gałązki oliwne to symbol pokoju między dwoma społecznościami wyspy: Grekami i Turkami. Złotawy kolor wyspy, nawiązuje do łacińskiego pochodzenia nazwy Cypr (cuprum = miedź).

Godło Cypru przedstawia gołębia i gałązki oliwne, symbolizujące pokój. Pod nimi widnieje data 1960 oznaczająca rok odzyskania niepodległości po okresie kolonizacji brytyjskiej.

Hymn Cypru

Flaga Cypru Północnego pochodzi od flagi Turcji i znajduje wyjaśnienie w legendzie o czasach wojny turecko-greckiej (1920-1922). Po zaciętych walkach tureccy żołnierze szukali nocą na polu bitwy swych poległych towarzyszy. Znaleźli ich w kałużach krwi. Jasno świecił księżyc i gwiazda polarna. Księżyc i gwiazda pokazują także, że państwo jest islamskie. Ustanowiona została 13 marca 1984.

Herb Cypru Północnego jest nieznacznie zmodyfikowaną wersją herbu Cypru. Przedstawia ono złotą tarczę, a na niej lecącego białego gołębia, niosącego w dziobie gałązkę oliwną. Oba te symbole od czasów starożytnych są symbolami pokoju. Tarcza od dołu i z boków otoczona jest przez zielony wieniec. Nad tarczą widnieje data 1983, oznaczająca rok ogłoszenia deklaracji niepodległości przez Turecką Republikę Północnego Cypru. Ponad tą datą znajduje się czerwony półksiężyc z gwiazdą, które z jednej strony symbolizują islam (główną religię mieszkańców kraju) z drugiej zaś, nawiązując kolorystycznie i graficznie do symbolu Turcji, umieszczonego na jej fladze, podkreślają związki Cypru Północnego z tym państwem.

Hymn Cypru Północnego:

Szansę na połączenie zwaśnionych stron dawało rozszerzenie Unii. Bruksela chciała przyjąć wyspę zjednoczoną. W związku z tym w kwietniu 2004 r. odbyło się referendum. Turcja – odrzucając fundament swej polityki zagranicznej i sprzeciwiając się przywódcy Turków cypryjskich, Raufowi Denktaşowi, namawiała do głosowania za zjednoczeniem. Jednak referendum zakończyło się fiaskiem. 65% Turków głosowało za przyjęciem planu, ale „nie” powiedziało 75% Greków.

Turecka część wyspy miałaby przekazać greckiej tylko 7% terytorium i to tereny bardzo zdewastowane, a po tureckiej stronie Grecy odzyskać mieliby tylko 1/3 utraconych powierzchni każdej z ojcowizn, Grecy nie mieliby prawa budownictwa tzw. głównych domów (jedynie domy weekendowe), ani zamieszkiwania poza weekendem i świętami w swych własnych (nawet starych) domach po tureckiej stronie wyspy. Greckie armia i policja miałyby zostać natychmiast rozwiązane, lecz turecka armia pozostać miałaby na wyspie jeszcze przez nie mniej niż 15 lat (i bez realnych gwarancji jej wyjścia). Ten punkt rodził wielkie obawy Greków o możliwość zagrożenia ich bezpieczeństwa osobistego. Zgłoszoną w ostatniej chwili (na godziny przed referendum) propozycję sekretarza generalnego ONZ wprowadzenia dwóch niedużych międzynarodowych oddziałów zmechanizowanych dla ochrony ludności cywilnej uznawano za zobowiązanie równie niedorzeczne, jak nieskuteczna okazała się uprzednio ochrona cywili przez siły międzynarodowe w Bośni czy Kosowie. Ponadto indywidualne odszkodowania dla rodzin, za ich ziemie tracone na rzecz Turków, wypłacane miałyby być z budżetu państwa, co w praktyce byłoby dokonywane w 90% ze środków, uprzednio zbieranych w podatkach od samych Greków, gdyż zamożniejsi płacą wyższe podatki, a najbiedniejsi są z nich niemal całkowicie zwolnieni.

Źródło: Wikipedia